„Wyobraź sobie narkotyk, który czyni twój mózg niezwykle wydajnym i sprawia, że chłoniesz ogromną wiedzę. Narkotyk, który czyni cię nadzwyczaj skupionym, szybkim, sprawnym, a nawet atrakcyjnym. Narkotyk, dzięki któremu pokonujesz wszystkie ograniczenia. Narkotyk, dzięki któremu możesz wszystko” – w ten sposób promowano w Polsce filmowy hit z 2011 . „Jestem Bogiem” (dość dowolne tłumaczenie z ang. Limitless, czyli „Bez Limitów). To wciągająca opowieść o niespełnionym pisarzu, który dostaje możliwość spróbowania eksperymentalnego NTZ. Efekt jest piorunujący. Przeciętniak staje się geniuszem.

Aby osiągnąć mistrzostwo w dowolnej dziedzinie trzeba pracować ok. 10 tys. godzin.

Prawie 40 proc. Polaków przed ukończeniem 40 lat ma wyższe wykształcenie. Pod tym względem Polska jest liderem w Unii Europejskiej. Problem w tym, że wyższe wykształcenie z polskich uczelni, przede wszystkim na kierunkach humanistycznych, jest niewiele warte. Tolerowanie plagiatów, rozdawanie na prawo i lewo dobrych ocen, aby wyżej plasować się w rankingach uczelni, i coraz niższe wymagania na egzaminach wstępnych (albo w ogóle ich brak), to główne bolączki polskich studiów wyższych. Jak to działa w praktyce?

Dlaczego system edukacji publicznej nie radzi sobie z przygotowaniem uczniów do pracy? Koncepcja publicznego szkolnictwa powstała w XVIII w., w epoce oświecenia, a została wprowadzona w życie w XIX w. po to, by przygotować kadry dla fabryk, które budowano w okresie rewolucji przemysłowej. Jak zauważył ekspert od edukacji prof. Ken Robinson, stąd wzięło się niemal fabryczne, taśmowe podejście do uczniów: dzwonki na przerwę, dzieci podzielone na klasy według daty urodzenia (jakby „data produkcji” dziecka była najważniejsza, a nie np.